Ẓulme ʿiṣyān haḳ.
Ḥaḳḳa ʿiṣyān, yoḳ !
Ḳadem ḳadem gėce teşrīfi nāʾilī o mahıŋ
Cihān cihān elem intiẓāra degmez mi
Seniŋ bir bende kim baş ile cānım yoluŋa ḳurbān
Gerek ʿafv ėt gerek öldür gerek cevr ü cefā eyle
Çek ey göŋül cefāsın yāriŋ vefāsın umma
Bir gün o da bu ḥāle peşīmān olur olur ya
Hezār ġıbṭa odur ḳadīm efendisine
Ne kendi kimseye beŋzer ne kimse kendisine
Göŋül yıḳmaḳ ḫarāb ėtmek gibidir beyt-i maʿmūri
Velī yapmaḳ hezārān kaʿbe bünyād ėtme yegdir
Ḳul ėtmek luṭf u iḥsān ile kendüye bir azādı
Efendim niçe yüz biŋ bende azād ėtmeden yegdir
Ḫor ḥaḳīr baḳma günahkār ādem oġlına begen
ʿAfv olur elbette bir gün Taŋrınıŋ ġufrānı var
Ey dil bu yeter iki cihānda saŋa iẕʿān
Ḥaḳḳı bulamaz bāṭılı terk ėtmeyen insān
Evliyā bendelerin ėtse cihānda taḳsīm
Ben de elbet düşerim pāyına mevlānanıŋ
Baḳma şāhım noḳṣanıma cürmü büyük ʿiṣyānıma
Vėrme ḫalel īmānıma yā Rabbenā Vāğfirlenā
LATİN HARFLERİNE AKTARAN:
EROL TURUNÇ & MUSTAFA ÇAĞLAR