DARASI ALINMAMIŞ MISRALAR

(2017 – Pendik/İstanbul)

Yoruldum unutulmaktan

Darası alınmamış mısralar da tatmin etmiyor beni

Şimdi hilkatimden de sual eder oldular

Cevapsız bıraktığım cevaplar

Evetler, hayırlar, belkiler,

Belkiler...

Darası alınmamış mısralar

Ve beni ben olduğum için hatırlayanlar

Tınısıyla mest olduğum buhurizade mazi oldu

Hayalleriyle büyüdüğüm Sao Tome

Ve bir ada yalnızlığı senle

Dilimden düşürmediğim uzaklar ve eskiler

Tozlu bir sandığa hapsoldu

Tufan da yerle bir oldu, bıçak da, kurban da

Mayası bulanmış kızıldeniz ve atlas

Hepsi birer birer yitti

Gitti...

Beni ben olduğum için hatırlayanlar

Yarım kalmış niyazlarıyla elem bekçileri

Veya müjde nasipli adna talipler

Unutulup gittiler nahif yürekli sezailer

Unutuluşları güzün dökülen yapraklar gibiydi

Her şeyi anladım rikkatimden, ama

Yaşarken unutulmak da neydi?

Ahh ahhh nerdesiniz falanlar filanlar

Ve beni ben olduğum için hatırlayanlar

Gizemlerimle dolaştım bir ömür boyu

Cılızdım ama heybetli paltomun ardında sakladım bendimi

Sonra köreltildim bir bıçak gibi unutuluşlarla

Sonra küflenen ekmeğim, küflenmezdi!

Ve sonra kırılan dudaklarım

Daha önce hiç kırılmamıştı bu kadar

Uzun soluklu teneffüsler de yalandı

Yalandı bütünler, bizler, anca kancalar

Ve beni ben olduğum için hatırlayanlar

M. Fatih Özmen

Dinlemek için tıklayın!

Not: Bu şiir Araf Dergisi 2. sayısında yayınlanmıştır..