İlim ve Medeniyet
Yeni Nesil Sosyal Bilimler Platformu
1) Her hadisin bir muhdisi vardır, derler. Gözün görmediği, kulakların işitmediği bir hadiseye kalem tutuyor bu gönül.
Düşen dallara tutunuyorum, üzen kollara sarılıyorum.
2) Savaş ortasında tomurcuk saçan çiçekleri kuruttun. Bir asker selamına sığdırıp elvedayı, ardından bastın sessizce sırra kademleri.
Seni tekrar görmeyi ummam, unutmam, umutlandırmam. Tepeyi terk edip savaş meydanında kılıçsız bıraktın; dağın başında bak kurşunsuz bıraktın.
3) Sesin duyulunca ürperen kalpler ve mistik karanlığına gömülen tüm ruhlara binaen okunan Fatihalardır cenneti ayaklarının dibine seren.
İğne deliğinden görünen simana taş kesilenlerdir put diye taptıklarımız.
4) Karanlıktan sesleniyorum; aydınlığınıza hükmedercesine.
Ve vakit dolduğunda sizin de mumlarınız sönecek.
Yıllardır oturduğum sallanan masada sizleri ağırlamaktan şeref duyarım.
Gecenin bir yarısı ağaç dibinde gölge arayacak, yangın ortasında ateş yakacaksınız.
5) Kısık bir sesle kurulan “Git.” cümlesiydi; kulak zarlarımı yırtan, içimde kaoslar kopartan.
6) Bir kıyafet tercihiydi ihanet. Susturma üzerine kurulu bir dünyada haykırırken avazıma tıkatılan pamuktun.
Bir devrim durdurup bir ihtilal yaptırdın.
7) Akıttırdığın yaşlar bir derya, bin deniz.
Zatı şahânen bana şişenin dibinde kalan son mutluluk parseline su ekleyip çalkalattırdı.
8) Lanetlenip dünyaya sürüldü insan; bense her köşe başında gülen insanlarla göz göze geliyorum.
9) Vardiyalı bir kayboluştu gidişin. Sonsuz bir yok oluş olsun ölümün
10) Olmayacak Seyyid, olmayacak.
Şeytan kıble sormayana kadar olmayacak.
Asıl marifet sevmek değilmiş; asıl marifet yanan kör gönlünde sevdiğini serin, selamet bir yere yerleştirmekmiş.
11) Leyla’nın akıttığı bir göz damlasına bir okyanus kurutandım Seyyid.
Yanan kor gönlüme bir kova su getirmekten aciz olan Leyla ben miydim? Mücrim sinemi yırtarcasına üzerine yağarken filizlenen çiçekleri dağıtan hoyrattın. Filizlenen çiçeklere can veren suydum.
12) Daha koşmadan vuruldu küheylan
Yüreğimi dağlıyor Seyyid içimde Binlerce heyelan
Ağlasın gözler bilki artık durulmayacak sözler
Ne sen taysın bu hikayede nede ben at
Gelme artık Kırılacak ne kol bıraktın nede kanat
Kader Meşe
Yorum Yaz