Azerbaycan – 2

Bismillahirrahmanirrahim. Allah’a hamd, Resul’üne salat ve selam olsun.

Ali Çınar Hoca

Ben ölürsem beni buraya gömün!

Yıllarca Allah rızası için eğitim verip Azerbaycan topraklarında rahmetli olan hocamızı size tanıtır, onun için Cenab-ı Hakk’tan rahmetler dilerim. Yine adını hatırlayamadığımız ancak kurban paralarını yetiştirmeye çalışırken genç yaşta rahmetli olan hocamız içinde Rabbimden rahmetler dilerim. Nice insanlar vardır ki Allah rızası için bir başka vatanda canlarını teslim ederler. Rabbim onları cennetiyle cemaliyle müşerref kılsın. Amin.

Cuma Mescidi

743 yılında temeli atılan bu cami çok büyük mezalimlere şahit olmuştur. Yapılan restorasyonla 2013 yılında ibadete açılmıştır. İçerisine doldurulan insanlarımız canlı canlı yakılmış, işgal zamanında isle kaplanan taşlar Ermeniler tarafından çalınarak kara tarih gizlenmeye çalışılmıştır.

Şeki

Azerbaycan seyahatimize devam ederken Şeki’de yediğimiz efsane lezzeti anlatmadan geçemeyeceğim. Eğer fırsat bulur da giderseniz Şeki’de bölgenin kültürel yemeği olarak geçen Piti’yi denemenizi tavsiye ederim. Azerbaycan’da yemek olarak tek bir şey söylemem gerekse kesinlikle Piti derdim. Kuyruk yağının, etin ve nohutun birleştiği bir lezzet olarak harika bir yemekti.

Öncelikle ekmekleri boş tabağın içine ufak ufak dilimleyip ardından yemeğin yağı ve suyunun yarısını, ekmekleri ıslatacak şekilde döküyoruz. Bir güzel harmanlayıp etin ve kuyruk yağının verdiği lezzetle tabağımızı silip süpürüyoruz. Akabinde bardak güvecin içinde kalan eti ve nohutu artık tabakla buluşturmanın zamanı gelmiş oluyor. Bir güzel tabağa döktükten sonra nohutu ve eti küçükken haşlama patatesi ezdiğimiz gibi bir güzel püre haline getiriyoruz. Artık patates püresi haline gelen Piti yenmeye hazır.

Hocalarımızdan duyduğumuz kadarıyla Piti yapımı uzun sürmekteymiş. Yemeğin suyu bittikçe üzerine su eklenerek saatlerce pişiyor ve bir süre dinlendiriliyormuş. İleride hanıma bu lezzeti öğretmek şart oldu.

Şeki’yi ziyaret ederseniz tarihi eserlerden Şeki Han Sarayı’nı da ziyaret etmenizi tavsiye ederim.

Zaqatala

Şehir şehir anlatmaya devam ederken Zaqatala’da konuk olduğumuz yurtta kardeşlerimizin bizi can-ı gönülden karşılamasına artık şaşırmıyorduk. Onların gösterdiği muhabbete mukabele etmeye çalışıyor, yolun yorgunluğundan eser bırakmıyorduk. Bizi bağırlarına basarak bizi mesut eden kardeşlerimizle hasbihal etmek bizim için sevinç vericiydi. Yaşları muhtelif kardeşlerimizin gördüğü tahsil bizi ziyadesiyle sevindirmişti. Rabbim bir gün hocamızla dertleştiğimiz mevzulara çözüm bulabilmeyi de bizlere nasip etsin.

Karabağ Yolcusu Kalmasın!

Yemek yerken Karabağ’a giriş için alınması gereken izinlerin alındığını öğrenerek büyük bir sevince boğulduk. Karabağ bölgesine Türkiye’den gelerek giren ilk ekip böylece biz olmuştuk. Gözlerimizden okunan heyecan, kalbimizde hissettiğimiz duyguları tarif etmek benim açımdan olanaksız bir hal almıştı. Yola çıkarken uzun ve zor bir yolculuğun bizi beklediğini biliyor ve bu şekilde yola koyuluyorduk.

Ağdam

Ağdam şehir merkezine girmeden kilometrelerce bizi bekleyen enkazlardan bihaber koyulduğumuz yolda karşılaştığımız manzara korkunçtu. Kilometrelerce süren ev enkazları zulmün boyutunu aşikar ediyordu. Azerbaycan Ganimetler Parkında şahit olduğumuz manzalar artık gözümüzün önündeydi. Ermeniler tarafından kurulan derin siperler, Azeri Türklerinin tanklarını engellemek için koyulan büyük demir parçaları her yerdeydi. Düne kadar buralarda dönen savaşı yüreğimizde hissederken manzaranın korkunçluğu ve hüznüyle bir camide namaz kılmak için durmuştuk. Oysaki Ağdam Cuma Mescidi bize çok şey anlatacaktı.

Ağdam Cuma Mescidi

Ermeni işgalinde yıllarca kalan bu mescit ne olarak kullanılmıştı? Hikayesinden bihaber abdest alacak yer ararken etraftaki enkazları ve yeniden yapım çalışmalarına göz atıyor, gördüğümüz enkaz yüreğimizi sızlatıyordu. Mescidin önüne geldiğimizde gördüğümüz fotoğraflar bizi ziyadesiyle etkiledi. Mescidin içerisine doldurulan büyükbaş hayvanlar, domuzlar yüreğimize saplanan bir hançer niteliğindeydi. Ermenilerin ne mel’un bir millet olduğunu bir kez daha anlamış olduk. Fotoğrafları ekliyor, zulmün binde birine sizi de şahit etmek istiyorum.

Şuşa

Ermenilerin direnerek askerlerimizi şehit ettiği bir bölge Şuşa Kalesi. Kale tepeye hakim noktada olduğu için aşağıdan çatışarak tırmanmak gerektiği ve zorluğundan dolayı Ermenilerin mukavemet gösterdiği ve birçok askerimizin burada şehit olduğu bilgisini aldık. Karadeniz’i andıran coğrafi şartlarıyla Şuşa Kalesi artık ait olduğu vatanın sınırları içerisinde bulunuyor.

Laçin

Tam anlamıyla artık Karadeniz’de hissettiğimiz Laçin bizleri doğasıyla etkilemişti. Gece sisin çökmesiyle manzaranın harika olduğu anlar güneşin doğuşuyla süslenmiş bize tefekkür etmek için fırsat vermişti. Sabah namazından sonra doya doya bakmayı nasip eden Rabbime sonsuz hamd-ü senalar olsun. Burada konakladığımız ev I.Karabağ savaşında eşi şehit edilmiş bir ablamıza aitmiş. Biz evden ayrılırken öğrendik. Şehidin evinde konaklamak nasip oldu. Rabbim cümle şehitlerimize rahmet, geride kalanlara sabırlar ihsan eylesin.

Biraz olsun sizlere Azerbaycan’ı, insanlarını ve doğasını anlatmaya sizi yaşadıklarımla birlikte inşallah biraz olsun yüreğinize dokunabilmiş, bir anda olsa sizi oralara götürebilmişimdir.

Vesselam.

...

 Muhammed Habib Güneyin