Bir Şeyler Kalsın

Bir nida yükseldi göğe ama sessizdi ve ibret:
"Elveda ey tarihin tanıdığı en zalim ümmet…"
Cenin de katledilirmiş ya yoksa zerre merhamet!
Yorgun düşerse vicdan, yitenler olurmuş kemiyet…

Dini vicdan olanlar, oldular zaten hepten kafir;
Müslümansa çer, çöp… Bu olsa gerek zaman-ı ahir
Yine haykır hakkı evet, de: "zalim ve mazlum zahir"
Korkarım ki cehenneme götürür seni bu zikir…

Uyanır mı dersin insanlık bu derince uykudan?
Aman Allah’ ım! Neyin nesidir bu asırlık buhran?
Nereye varsam, nereye baksam; hep gözyaşı ve kan!
Firavun ordusu bu zulüm sana da çok, artık kan!

"Kim var?" diye sor, sonra bil: sana devrimciler gerek.
Öyle ya! Devrilmeyecek içse de zehr-i engerek!
Belki candan geçmeli, yalnız olmaz tutmakla dilek…
Bilmez değilsin, elbet bükülecek o zalim bilek!

Görüyor, duyuyor ve de söylüyorum haykırarak:
Umut yolunda insanlık için bu son çıkmaz sokak!
Zehir olmuş çağın elinde büyüyen suskun bunak,
Evrensel bir yalan senin bu dediğin "yüce ahlak"!

Ölüm de ne ki? Gülümse karşında olsa da cellat!
Hakkı tut ayakta, diren şeytan ordusuna inat!
Son nefesinde de doğrul, zalime bir sopa fırlat!
Emin ol, şüphesiz ki bu olsa gerek büyük cihat…

Kıyama durma vakti olsun: Bugün, şimdi, ansızın!
Çünkü dünyada insanlığa dair bir şeyler kalsın…

Evet, bir şeyler kalsın adilce, mertçe, merhametçe,
Ama bir şeyler kalsın...

Enes Özdemir