DARASI ALINMAMIŞ MISRALAR
(2017 – Pendik/İstanbul)

Yoruldum unutulmaktan
Darası alınmamış mısralar da tatmin etmiyor beni
Şimdi hilkatimden de sual eder oldular
Cevapsız bıraktığım cevaplar
Evetler, hayırlar, belkiler,
Belkiler...
Darası alınmamış mısralar
Ve beni ben olduğum için hatırlayanlar
 
Tınısıyla mest olduğum buhurizade mazi oldu
Hayalleriyle büyüdüğüm Sao Tome
Ve bir ada yalnızlığı senle
Dilimden düşürmediğim uzaklar ve eskiler
Tozlu bir sandığa hapsoldu
Tufan da yerle bir oldu, bıçak da, kurban da
Mayası bulanmış kızıldeniz ve atlas
Hepsi birer birer yitti
Gitti...
Beni ben olduğum için hatırlayanlar
 
Yarım kalmış niyazlarıyla elem bekçileri
Veya müjde nasipli adna talipler
Unutulup gittiler nahif yürekli sezailer
Unutuluşları güzün dökülen yapraklar gibiydi
Her şeyi anladım rikkatimden, ama
Yaşarken unutulmak da neydi?
Ahh ahhh nerdesiniz falanlar filanlar
Ve beni ben olduğum için hatırlayanlar
 
Gizemlerimle dolaştım bir ömür boyu
Cılızdım ama heybetli paltomun ardında sakladım bendimi
Sonra köreltildim bir bıçak gibi unutuluşlarla
Sonra küflenen ekmeğim, küflenmezdi!
Ve sonra kırılan dudaklarım
Daha önce hiç kırılmamıştı bu kadar
Uzun soluklu teneffüsler de yalandı
Yalandı bütünler, bizler, anca kancalar
Ve beni ben olduğum için hatırlayanlar

M. Fatih Özmen

Dinlemek için tıklayın!

Not: Bu şiir Araf Dergisi 2. sayısında yayınlanmıştır..